Benim tanıdığım yalnızlık seçkindi, asla makyajsız insan
içine çıkmadı ve güldü daima; en boşlukta, en soğukta, en karanlıkta ve en
titrerken iliklerine kadar. O kadar çok sevildi ve alkışlandı ki onca güzel meziyetinden
kimse onun yalnız olduğunu anlamadı.
Benim tanıdığım yalnızlık gururluydu, asla kimseye derdini
açmadı, güçlü bilinmek istedi daima; en çaresiz, en muhtaç, en titrerken
iliklerine kadar. O kadar çok sevildi ki sonra o gururlu duruşuyla, taktir etti
onu kalabalıklar ve alkışlandı, kimse onun yalnız olduğunu anlamadı.
Benim tanıdığım yalnızlık sadıktı, iyi günümde ve kötü,
yanımda durdu daima; Mütevazi ve içtendi hep ve hep yanımda. ben en karışık,
ben en kalabalıkken iliklerime kadar. Yanımdakiler beni gördü, bense seçkin,
gururlu ve sadık dostumu(!)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder