Ben oyun oynamıyorum

Bendeyken sıkılma diye,
içime dev oyuncaklar kurdum.
Ama sıkıldın yine sıkıldın!..
Mızıkçısın!..

Deli

Ben Akıllı-Delileri;
yüzlerinde taşıdıkları,
ağırlık yapmayan
gülüşlerinden tanırım.

İPEK

Cihangir’de bir sokak,
Soldan üçüncü bina,
Köşe başından sayarsak.
İkinci kattasın,
Işıkların kapalı,
Saat sabaha karşı,
Üç otuz suları.
Düşünmek deli ediyor,
Kim var şimdi yanında?
Çilek renkli iç çamaşırın içinde sen,
Pembe renkli hayaller kurardık,
İpekten çarşafın üzerinde uzanırken.
Oysa şimdi ben,
Nefret ediyorum,
Çilekten, ipekten,
Başkasına değen teninden.
Çileğe,
Tenine,
İpek’e elveda!
Ö.K./2007

Karanlık ile Aydınlık

Aydınlık der ki: Karanlık çekil yolumdan, sen varken önümü göremiyorum. Ö.K. 15 TEMMUZ 2010