Heyecanlısın. Çünkü birazdan odana gidecek, yatağına girecek ve uykuya dalacaksın. Hadi derin bir nefes al, dalmak hiç zor olmayacak. Acaba, bu gece ‘sevgili uyku’ seni nereye götürecek, kiminle olacaksın orada? En farklı, en çılgın, en sıra dışı… Senin en güzel rüyan belki de bu gece yaşanacak!
…Gündüz düşler, gece rüyalar görmek konusunda iyiydi. Bütün gün deliler gibi çalışıp yoruyordu kendini. Çünkü, gece yorgun bedenini yatağa bırakmayı ve tatlı tatlı uykuya dalmayı seviyordu. -Yani gün onu yoruyor, o geceleri rüyalar görüyordu.- Gündüz bütün o koşturmacanın ve telaşın arasında mutlaka düşler kuruyor; düşlerle hayat doluyordu. “...Hey nereye gittin yine, senin kafan nerde? Uyuyorsun! / Çok dalgın ve unutkansın yine bu aralar! Uyuyorsun!..” diyenlere hafifçe tebessüm etmekle yetiniyordu. Düşleri sevdiğini söyleseydi anlayacaklar mıydı sanki.
Şöyle düşünüyordu: İnsanlar kendini yenilemek için yollar bulurlar, o şeyle şarj olurlar. İnsanlar ruhu olan etten ve kemikten makineler… Onun şarj aleti düşlerdi. Düşler dünyası küçük bir kaçış, tatlı bir soluk, iyi bir yenilenme yolu. Ve Rüyada; katil olmak, sevgili olmak, büyük bir bahçede çiçek toplamak, yükselmek-alçalmak… Muhteşem! Gerçek’in sınır tanımaz kardeşleri Rüyalar…
İyi rüyalarda güzeldir kabuslar da. O kabus görmeyi seviyordu. Karanlıkta yalın ayak koşarken, köşe başlarını tutmuş sevimsiz yaratıkların vücudunda yarattığı “adrenalin tetiklemesini” hiçbir şeye değişmezdi. Bu hissi yakalamak için gazetelerin 3. Sayfa haberlerini ve bazı TV kanallarının haber programlarını özelikle izleyip yatıyordu. Böylece kabuslarını yaşanmış gerçek olaylar şarj ediyordu. Aşk filmleri, sıkıntılı ama umutlu senaryoları olan pembe dizileri de düşlerini ve rüyalarını beslemek için kullanıyordu. Buna “Uykuyu Programlamak” diyordu.
Ve devam ediyordu: “Gece- gündüz, yalnızken-kalabalıkta, mutluyken-sinirliyken… düşlemek gerek ve rüyaları gerçeklerle beslemek; yoksa yarım kalınır, hayat eksik yaşanır.”
Ö.K.
Not: Özlem için bu metin bir denemedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder