Karanlık onun için söylenenlere anlam veremiyordu: Cinayetler işleniyormuş karanlıkta. Arabaların teypleri çalınıyormuş; Sonra ahlaksızlar utanmadan karanlıkta sevişiyormuş… Karanlık tüm kötülüklerin üstünü örtüyormuş. Oysa Karanlık Aydınlık kadar masumdu. O sadece Aydınlığına kavuşma umuduyla onu takip ediyordu. Ama ne zaman ona yaklaşsa, aşığı kaçıyordu. Karanlık biliyordu ki; “Kötülük” karanlığı kirletemezdi, Çünkü Karanlık aşk dolu ve tertemizdi.
Özlem Kaplan
21Ekim 2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder