Hayatlarımıza baktığınızda uzun bir yolculuk hepimizinki…
Biz dursak da koltukta, sandalyede, renkli oturma salonlarında, soğuk ofis
odalarında, hayat durmuyor; bir rahat da vermiyor. Mecbur geldik yaşayacağız. Vahşinin doğası bu!..
…İşimle evim arasındaki 1 saat 45 dakikalık yolculuğu daha
katlanılır kılmak için; müziği ve kağıt- kalemi kullanıyorum. Kulağımdaki üflemeli
ve telli enstrümanlardan oluşan orkestra müziği, sabah sabah ağzı çürük diş ve
açlık kokan insanları bakımlı birer hanımefendi ve beyefendiye çeviriveriyor.
Sonra yol alırken tıklım tıkış dolmuş, ben mavi gökyüzünde manevralar çizerek
uçan güvercinleri göz ucuyla yakalıyorum. Yolculuk bitip taşraya adım attığımda
yamalı kaldırımlar sekerek yükselmem için beni teşvik eden masum taş kalıplara dönüyorlar. Güneşin ışıkları yüzüme vurup beni güne uyandırıyor.
Silkeleniyorum, yaşıyorum ben bee…YAŞIYORUM!
Çok güzelsin şalvarlı teyze… çok güzelsin beni kesen kara
çocuk… Çok güzelsin Vahşi Hayat… Seni Seviyorum!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder