Karanlık ve Aydınlık

Yalancı Bahar Aydınlığı kandırdı. Zavallı Aydınlık öyle bir kandı ki; güneşin renkli, zengin, büyülü, sıcak ışıkları uzun kolları ve ince parmaklarıyla ona hep sarılacak sandı. Sonsuza kadar Baharı yaşayacaktı. Ama yanıldı işte,yanıldı! Bahar gitti! Aydınlık kırıldı, karanlığına çekildi, onda teselli buldu. Düşündü,düşündü ve düşündü. Sonra farketti; onun ışığı, baharı yine kendi Karanlığıydı!Ö.K.